Ένα κύμα κόσμος με παλμούς στο στόμα, στην ακοή, η καρδιά είχε σταματήσει και η ανάσα σάστιζε να κρατήσει ισορροπία στα πνευμόνια, η ψυχή είχε φύγει σε εκείνη την σκηνή μέσα στα οστά σου,
ιδρωμένα χέρια και το σώμα μην υπάρχοντας πουθενά, ο χρόνος σε μια φωνή και χώρος σε ένα βλέμμα.
Στην πρώτη γραμμή άνθιζαν λευκά λουλούδια και βγάζανε κραυγές χωρίς άχνα, με φλέβες διογκωμένες από αγάπη, δακρυικούς πόρους σαν θάλασσες και το δέρμα χάρτης με πορείες που ποτέ δεν άλλαξαν προορισμό, μια πυξίδα με μια κιθάρα να σχηματίζει ουρανό σώμα κλεψύδρα και η ψυχή σε χούφτες μοιρασμένη και γύρω σου φάροι βγάζοντας μουσική από τα σπλάχνα με βήμα καρφωμένο στις ξύλινες ράγες της σκηνής με κορμιά τρένα με ορθωμένες πανοπλίες ταξιδεύοντας σε εκείνους τους καιρούς που το άπειρο είχε σχήμα και ήχο.
Σπονδυλική στήλη ο κόσμος και η νύχτα κύτταρα ντυμένα άστρα, όλα μια αιωνιότητα και μια αλήθεια άναρχος ήλιος να ρίχνεις φωτιά στον βυθό γεννώντας ηλιοβασιλέματα μέσα στη νύχτα και η θάλασσα έγινε φλόγα, έκρηξη ζωής, κάηκε η ματαιότητα και έγινε αγάπη.
*δεν ήμουν εκεί μα _από το άπειρο σε εσένα _
ιδρωμένα χέρια και το σώμα μην υπάρχοντας πουθενά, ο χρόνος σε μια φωνή και χώρος σε ένα βλέμμα.
Στην πρώτη γραμμή άνθιζαν λευκά λουλούδια και βγάζανε κραυγές χωρίς άχνα, με φλέβες διογκωμένες από αγάπη, δακρυικούς πόρους σαν θάλασσες και το δέρμα χάρτης με πορείες που ποτέ δεν άλλαξαν προορισμό, μια πυξίδα με μια κιθάρα να σχηματίζει ουρανό σώμα κλεψύδρα και η ψυχή σε χούφτες μοιρασμένη και γύρω σου φάροι βγάζοντας μουσική από τα σπλάχνα με βήμα καρφωμένο στις ξύλινες ράγες της σκηνής με κορμιά τρένα με ορθωμένες πανοπλίες ταξιδεύοντας σε εκείνους τους καιρούς που το άπειρο είχε σχήμα και ήχο.
Σπονδυλική στήλη ο κόσμος και η νύχτα κύτταρα ντυμένα άστρα, όλα μια αιωνιότητα και μια αλήθεια άναρχος ήλιος να ρίχνεις φωτιά στον βυθό γεννώντας ηλιοβασιλέματα μέσα στη νύχτα και η θάλασσα έγινε φλόγα, έκρηξη ζωής, κάηκε η ματαιότητα και έγινε αγάπη.
*δεν ήμουν εκεί μα _από το άπειρο σε εσένα _