[δαίμονας εαυτού ]

Χάρισε μου ένα δαίμονα να κερδίσω τον φαυλο κύκλο μου
Να σκάσψω βαθιά μέσα στο κελί μου ξεριζώνοντας τις ευθειάζουσες μεταβλητές που καθιστούν νεκρό κάπου πιο κει το χάος που σ'αγαπησε.
Μέρες σωπαίνω και μόνο σκέφτομαι την μαγική στιγμή που βρίσκεσαι στο τέλος ανθρώπων και εποχών °
το 'χα γράψει δειλά κάποιο βράδυ, ο ήχος που κάνουν οι άνθρωποι όταν ξεχνιούνται,
δεν γουστάρω τις κρυψώνες σε άλλους ανθρώπους,
μου ράβει κλωστή το τέλος και η αρχή ξανά σε εκείνο τον χορό που στήνει η σκιά στο ίδιο, στο σκέτο,στο εκείνο, εκει που χαιδευεις με την πλάτη σου στο διαμπερες σημείο βολής σου,
κρύο πάτωμα, απομεινάρια και επιζησαντες μάντεψε ποιος, είναι
εκείνος ο ξένος που έγινες σαν φωλιασες αλήθειες σου στο εφήμερο άλλου

Επισκέψεις

Αναγνώστες