Σκόρπιες λήψεις (caption)

 Ξέρω
 φωτογράφους με ασπρόμαυρα βλέμματα και μελανά ηλιοβασιλέματα
 μουσικούς σιωπηλούς άχορδα σώματα
 καλλιτέχνες του δρόμου με φωνές ξωτικών και πεταλούδες στα μαλλιά
 έρωτες που πέθαναν σαν ξεθωριασμένες ζωγραφιές
 εποχές που αρνούνται την φύσης τους
 θάλασσες απο φλόγες
 φάρους μέσα στην μέση της ασφάλτου στις γωνιές της πόλης
 λιμάνια στο πουθενά του ουρανού
 Είδα
 μοναχικούς που αντί για φλέβες έχουν ράγες τρένων
 ταβάνια με γραμμένα ποιήματα
 αλκοολικούς με γεράνια στα χνώτα
 ανθρώπους αταξίδευτους που κρατάνε στις παλάμες πυξίδες
 γυναίκες κλεψύδρες που κυοφορούν ανυπότακτους οργασμούς
 κραυγές χαμένες στους βυθούς που κρύβουν τα μεσάνυχτα
 την λύτρωση που βγάζει αχνά το ξημέρωμα, σαν δεν αντέχεις τα σκοτάδια
 αυτοκαταστροφικούς που δαγκώνουν τα χέρια τους βάφοντας τις ελπίδες τους με αίμα
 δάκρυα κρυμμένα σε χαμόγελα
 Μη με ρωτάς τίποτα δεν ξέρω
 φαντάζομαι τον κόσμο προσπαθώντας να νιώσω νεκρή ή ζωντανή πάλι δεν ξέρω,
 Μη με ρωτάς
 τα σύννεφα δεν έχουν σφυγμό και ο ουρανός αυτόχειρας.

Επισκέψεις

Αναγνώστες